بروز ژن PTEN و مقاومت به درمان با تاموکسیفن در بیماران سرطان پستان با گیرنده استروئیدی مثبت، یک مطالعه مقطعی طی سال 95-1385

مقدمه: مسیر PI3K/Akt/mTOR در ایجاد مقاومت به درمان هورمونی بیماران مبتلا به سرطان پستان از اهمیت به‌سزایی برخوردار است. یکی از اجزای تنظیم‌کننده این مسیر، ژن PTEN می‌باشد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه بروز ژن PTEN در بیماران سرطان پستان با گیرنده استروئیدی مثبت در دو گروه بیماران حساس و مقاوم به تاموکسیفن انجام شد. روش‌کار: این مطالعه مقطعی و گذشته‌نگر بر روی 80 نفر از بیماران مبتلا به سرطان پستان هورمون مثبت که طی بازه زمانی 95-1385 به درمانگاه‌های انکولوژی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد مراجعه کرده‌ بودند، انجام گرفت. نمونه بافتی بیماران حساس و مقاوم به درمان به تاموکسیفن (وقوع عود/متاستاز طی 5 سال اول درمان هورمونی ادجوانت) توسط ایمونوهیستوشیمی از نظر وجود بیان PTEN بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون­های تی مستقل، یو من ­ویتنی و کای­اسکوئر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: در این مطلعه 80 بیمار در دو گروه حساس و مقاوم به تاموکسیفن وارد شدند. بروز PTEN در بیماران حساس و مقاوم به تاموکسیفن به‌ترتیب 5/97% و 5/27% بود (001/0=p). در بیماران با وضعیت درگیری گره‌های لنفاوی پیشرفته‌تر، میزان بروز PTEN به­طور معناداری کاهش یافته بود (001/0=p)، در حالی‌که در بررسی بین بروز PTEN با سایز تومور (19/0=p)، گرید تومور (14/0=p) و بروز Her2/neu (85/0=p) ارتباط معناداری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: بین فقدان بروز PTEN و مقاومت به درمان با تاموکسیفن همراهی وجود دارد.